φθείρω

φθείρω, [dialect] Aeol. [full] φθέρρω Hdn.Gr.2.303, al.; Arc. [full] φθήρω IG5(2).6.17 (Tegea, iv B. C.): [dialect] Ion. [tense] impf. φθείρεσκε ([etym.] δια-) Hdt.1.36: [tense] fut.

A

φθερῶ X.HG7.2.11

, ([etym.] δια-) A.Ag.1266, etc.; [dialect] Ion. φθερέω ([etym.] δια-) Hdt. 5.51; [dialect] Ep. φθέρσω ([etym.] δια-) Il.13.625: [tense] aor. 1

ἔφθειρα A.Pers.244

(troch.), X.HG7.2.4; poet.

ἔφθερσα Lyc.1402

; Arc. [ per.] 3sg. opt. (?)

φθέραι IG5(2).6.8

(Tegea, iv B. C.): [tense] pf.

ἔφθαρκα Din.1.64

, ([etym.] δι-) E.Med. 226; Arc. part.

ἐφθορκώς IG5(2).6.10

(Tegea, iv B. C.): —[voice] Med., [tense] fut. φθεροῦμαι (in pass. sense) S.OT272, E.Andr.708, Th.7.48; [dialect] Ion. φθερέομαι ([etym.] δια-) Hdt.8.108 (v.l. δια-φθαρέεται), 9.42 (vv. ll. δια-φθαρέονται, δια-φθορεῦνται); later

φθαροῦμαι Archig.

ap. Orib.8.23.5:— [voice] Pass., [tense] fut.

φθᾰρήσομαι Hp.VM13

, Arist.Metaph.1066b30, Epicur.Ep. 1p.7U., ([etym.] δια-) E.Hec.802, etc., [dialect] Dor.

-ησοῦμαι Ti.Locr.94d

: [tense] aor. ἐφθάρην [ᾰ] S.OT1502, Th.7.13, Pl.Lg.708c; poet. [ per.] 3pl.

ἔφθαρεν Pi.P. 3.36

: also part.

κατα-φθερείς Epich.35.13

: [tense] pf.

ἔφθαρμαι S.El.765

, [ per.] 3pl.

ἐφθάραται Th.3.13

; inf.

ἐφθάρθαι Arist.Metaph.1021b27

, ([etym.] δι-) Is.9.37, [dialect] Aeol.

ἔφθορθαι Eust.790.8

: [tense] plpf. [ per.] 3pl.

ἐφθάρατο App.BC3.15

, ([etym.] δι-) Hdt.8.90. The compd. διαφθείρω is much more freq. than the simple Verb:—destroy things,

μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες Od. 17.246

; φ. τῶν Συρίων τοὺς κλήρους waste them, Hdt.1.76, cf. X.HG 7.2.11, An.4.7.20;

τοὺς θεῶν νόμους S.Aj.1344

; τὰς ναῦς v. l. in Th. 2.91;

τὴν πόλιν καὶ νόμους Pl.Lg.958c

, cf. X.Mem.1.5.3;

εὐδαιμονίαν Din.

l. c.;

ἔμβρυα Dsc.2.163

;

τὸ συλληφθέν Sor.1.60

(also abs., miscarry, ib.59); τὸν κοινὸν οἶκον Mitteis Chr.284.11 (ii B. C.): —[voice] Pass., to be destroyed, S.Aj.25, etc.;

ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ διὰ τῶν αὐτῶν καὶ γίνεται πᾶσα ἀρετὴ καὶ φθείρεται Arist.EN1103b8

;

εἰς τὸ μὴ ὂν φ.

pass away, cease to be,

Epicur.Ep.1p.5U.

;

δυὰς προσθέσει μονάδος εἰς τριάδα φθείρεται μηκέτι μένουσα δυάς Ph.2.509

; of animals, perish, PStrassb.24.15 (ii A. D.).

2 of persons, μαψαῦραι . . . ναύτας φ. destroy them, Hes.Th.876 (but perh. only [voice] Act. of signf. 11.4);

στρατόν A. Pers.244

(troch.), Ag.652:—[voice] Pass., Id.Pers.272, 283(lyr.);

γειτόνων πολλοὶ ἁμᾷ . . ἔφθαρεν Pi.P.3.36

;

νόσῳ ἐφθάραται Ἀθηναῖοι Th.3.13

, cf. 7.48;

πρόρριζον ἔφθαρται γένος S.El.765

; ἔφθαρμαι I am undone! Men. Her.13;

μὴφθαρῶσιν PMich.Zen.80.4

(iii B. C.).

3 corrupt, bribe, τινα D.S.4.73; lure, entice, trap,

κημοῖσι πλεκτοῖς πορφύρας φθείρει γένος S.Fr.504

(s. v. l.);

φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν

entices to its ruin, entraps,

Trag.Adesp.484

(s. v.l.); pervert,

φθείρουσιν ἤθη χρήσθ' ὁμιλίαι κακαί E.Fr.1024

:—[voice] Pass., v. infr. 11.3.

b seduce a woman,

ὑπὸ τῆς θυγατρὸς ἀδικούμενον καὶ Διονυσίου τοῦ φθείραντος αὐτὴν κιναίδου PEnteux.26.11

(iii B. C.):—[voice] Pass., E.Fr.485, D.Chr.11.153 (but not [dialect] Att. acc. to Phryn.53, Moer.p.103 P.), Artem.5.17.

4 ruin, spoil, ποσὶν φθείροντα πλοῦτον ἀργυρωνήτους θ' ὑφάς, of one who treads on rich carpets, A.Ag.949; βαφὰς φθείρουσα τοῦ ποικίλματος, of blood, Id.Ch.1013; of a poison,

ὧνπερ ἂν θίγῃ, φθείρει τὰ πάντα S.Tr.716

;

φαρμάκων φθείρειν πεφυκότων τὰ σώματα Gal.15.541

; δούλην (wet-nurse)

μὴ φθείρουσαν τὸ γάλα BGU1058.29

(i B. C.), cf. Sor.1.88; τοῦ σώματος (sc. τῶν νοσούντων) φθείροντος τὸ θρέψαι δυνάμενον ib.90, cf. 63, al.

5

τὰ μιγνύμενα τῶν χρωμάτων οἱ βαφεῖς φθείρεσθαι καὶ φθοράν τὴν μῖξιν ὀνομάζουσιν Plu.2.393c

(where

μιαίνω 1

is compared).

II [voice] Pass. (cf. supr. 1.1, 2),

1 φθείρεσθε (as a curse) may you perish! ruin take you! Il.21.128, Sannyr. 10; φθείρου as an imprecation, go to the devil! be off! Ar.Ach.460, Pl.598,610(anap.), E.Fr.610;

ἐκποδὼν ἡμῖν φθείρεσθε Herod.6.16

:c. gen., φθείρεσθε τῆσδε off from her! unhand her, let her go, E.Andr. 715 (so in [tense] fut. indic., εἰ μὴ φθερῇ τῆσδ' ὡς τάχιστ' ἀπὸ στέγης if thou dost not depart . . . ib.708).

b with a Prep., φθείρεσθαι πρὸς τοὺς πλουσίους, of hangers-on and flatterers, D.21.139, cf. Plu.Phoc.21, Eum. 14, Ant.24;

εἰς ἡδονὰς ἀπὸ . . πόνων Anon.

ap. Stob.4.31.84;

ἀκούω σε λυρῳδοῦ γυναικὸς ἐρᾶν καὶ εἰς ἐκείνης φθειρόμενον πᾶσαν τὴν ἐφήμερον ἄγραν κατατίθεσθαι Alciphr.1.18

.

2 Medic.,

ἡ κοιλίη φθαρήσεται

will be deranged, disordered,

Hp.VM13

.

3 to be morally corrupted,

ἐφθάρη ἡ γῆ ἐναντίον τοῦ θεοῦ LXXGe.6.11

, cf. Ho.9.9, al.;

ἔστι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ σκηνῶν ἐν τοῖς Ἀριστοβούλου φθειρόμενος PCair.Zen.37.7

(iii B. C.); φθαρεὶς Εὔτυχος ὑπὸ τῆς Ἀρσινόης ib.620.7 (iii B. C.); but ἐν Σικυωνίαι ἐφθαρμένους is f.l. for ἐν Σικυῶνι διεφθ. (cj. Sintenis) in Plu.Arat.40.

4 of seafarers, wander, drift (cf. supr. 1.2,

πολύφθορος 11.2

,

φθορά 8

),

πόσον χρόνον πόντου 'πὶ νώτοις ἅλιον ἐφθείρου πλάνον; E.Hel.774

; ναυτίλους ἐφθαρμένους sailors driven out of their course, Id.IT276;

ἱκέτας δέχεσθαι ποντίους ἐφθαρμένους Id.Cyc.300

; of shipwrecked persons, νεῶν (ἐκ νεῶν Elmsl.)

φθαρέντες A.Pers.451

; also of travellers or wanderers by land, οὐχ ἕνα νομίζων φθείρεται πόλεως νόμον (v.l. τόπον) E.El.234;

ὁ Μενέλαος χρόνον πολὺν ἐφθείρετο πανταχόσε τῆς Ἐλλάδος D.Chr.7.95

; οὐδὲν δεῖ φθείρεσθαι περιόντα ( = περιιόντα)

τὴν ἀρχὴν ἅπασαν Aristid.Or.26(14).33

;

ἄνω κάτω διαθέοντας τὴν Ἑλλάδα καὶ φθειρομένους Id.1.420

J.;

τῶν μετοίκων τῶν ἐξ Ἑρμιόνης οὐκ οἶδ' ὅπως εἰς Πειραιᾶ φθαρέντων Alciphr. 1.13

; μὴ περιΐδῃς ἀγαθοὺς γείτονας εἰς στενὸν τοῦ καιροῦ φθειρομένους ib.24; [

Ἀλέξανδρον] ὑπὲρ τὸν Ἰνδὸν κτλ. φθειρόμενον Arr.An.7.4.2

; φθαρῆναι εἰς βάρβαρα ἔθνη (ἐν βαρβάροις ἔθνεσι or ἔθεσι codd.) Phalar. Ep.49; φθαρέντων ἐς ἀλλήλους falling foul of one another, App. Praef.10 (s. v. l.).

5 of women, χέρσους φθαρῆναι pine away in barrenness, S.OT1502, cf. El.1181 (unless wander, cf. supr. 11.4). (Cf. Skt. ksárati 'flow', later 'wane, perish', Avest. γζ?φθείρωXαρ- and ζ?φθείρωXγαρ- 'flow'.)